| Öğlenden sonra saat 4’te buluşmak üzere sözleşmiştik. Zamanında geldi. Bakışları capcanlıydı. Hemen, heyecan dolu bir yürekle, çocukluk anılarını anlatmaya başladı. Çocukken yaptığı haylazlıklar sözlerinden anlaşılıyordu. Buna rağmen, o kendisini, ailesini korumak gibi ağır bir vazife ve ailesine ruh vermekle görevli gören tam anlamında bir kadındı. Yıllardan sonra ulaştığı konumu, aslında onun daha az yazmasının sebebidir. Öyle ki, eserlerinin sayısını bilmiyor ve bütün vaktini sevdiklerine ayırıyor ve hayatın en güzel anlarının aşkla yaşanan anlar olduğuna inanıyor. Gençlik anılarına gelince, o günlerin heyecanı bakışlarından ve el hareketlerinden okunuyor. O günleri özlüyor. Tam bu sırada telefonunun sesi onu uyandırıyor. Arayan oğlu. "Ropörtaja o kadar daldım ki oğlumu aramayı unuttum! Afedersin oğlum. Babana seni almasını söyledim.” |  |
"Kadın, Allah'ın sevgilisi !"
↧
↧
